10 BİN EUROLUK ASKER

OĞUL:

Dün askerliğimi aldılar benden,

Baba, 10 bin Euroluk askerim ben.

Söylerdin, herkes gidecekti, neden

Baba, 10 bin Euroluk askerim ben?

Gurbetçim  bak 5 bini bulamazken,

evini zar zor geçindiremezken,

șu halimize kimseler yanmazken,

Baba, 10 bin Euroluk askerim ben.

Gör, bir fotoğraf bile çektirmeden,

șanlı  asker ocağını görmeden,

asker selamını bile vermeden,

Baba, 10 bin Euroluk askerim ben.

BABA:

Koca 18 ay kayboldum köyden,

zordu hasret, telefon bile yokken.

Evladım çektiklerimi bir bilsen,

sevin, 10 bin Euroluk askersin sen.

Annenin yüzünü unutmuștum ben.

Așıklar vardı, yardan ayrı düșen,

soğuk gecelerde bir bir  inleyen.

Sevin, 10 bin Euroluk askersin sen.

Zaman farklı, böylemiydi eskiden,

Âmin derdin, vatan borcu demeden.

Hadi git al teskereni  vezneden.

Sevin, 10 bin Euroluk askersin sen.

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Soran olmaz bize nedir halimiz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Kalmıșız bak ümitsiz ve sahipsiz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Yaz gelince bavulda gider döviz

Esnaf bizi bekler, çok seviliriz

Paralar bitince geri döneriz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Evler yaptırdık, oturun diye siz

Vatan dedik, sizi hemșehri bildik

Bunda var deyip kira ödemediniz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Almandan çanak anteni istedik

En azından böyle kavușuruz dedik

Ama paralı șans oyunlarıydı gayeniz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Haramdır dediniz dindara faiz

Paraları çuvalla götürdü vaiz

Madenci zengin iken geldi haciz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Konsoloslukta bekler kardeșimiz

Bugün sıra gelir mi hiç bilmeyiz

çiledir pasaport uzatma ve askerlik

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Alman eder hep kolayca analiz

Türk oğlu ver artık kendinden taviz

Alman olunca biter mi derdimiz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Şair Hüsam der bitmez bu çilemiz

Avrupa´da kaldık bakın kimsesiz

Yalan sa, doğruyu söylesin biriniz

Biz Alamancılar Türk değilmiyiz

Istanbul

Ben ona ilk bakışımda vuruldum

her dalgasında kıyıya savruldum

sarayları, yalıları bir başka

ondan kopunca derde tutuldum

Özlemi başkadır gurbet ellerde

Hasreti yaşanır uzak illerde

Hisarı Leyla´dır boğazı Mecnun

Istanbul aşkıdır bitmez dillerde

O toprağına ben kurban olurum

hep tarihteki günleri solurum

Ben Taksim´i, güzelim Beyoğlu´nu

şu gurbetin neresinde bulurum

Özlemi başkadır gurbet ellerde

Hasreti yaşanır uzak illerde

Hisarı Leyla´dır boğazı Mecnun

Istanbul aşkıdır bitmez dillerde

Eminönü´nden biner vapura gönlüm

Dolmabahçe´yi görünce güler yüzüm

Bir de uyanınca bu tatlı rüyadan

Sarılır düşlerime kederle hüzün

Özlemi başkadır gurbet ellerde

Hasreti yaşanır uzak illerde

Hisarı Leyla´dır boğazı Mecnun

Istanbul aşkıdır bitmez dillerde

İnsanlığın geldiği son nokta

Gözlerime yine perdeler örttü

Şu insanlığın geldiği son nokta

Bu akșam da gözyașlarımı döktü

Şu insanlığın geldiği son nokta

Tüm canlar feryad figan ağlamakta

Bir coğu kendi haline yanmakta

Depremler, fırtınalar yașamakta

Şu insanlığın geldiği son nokta

Binalar yükselirken havalara

Sular kalmazken kurak topraklara

esir olmuș sanki haram paraya

Şu insanlığın geldiği son nokta

Dedikodu, bencillik ve de kavga

Talan olmuș yüreklerdeki dava

Dinden adım adım uzaklașmakta

Şu insanlığın geldiği son nokta

Kardeșe uzatılan el havada

Komșuluk kalmamıș koca binada

Dönmüș sanki kimsesiz bir çınara

Şu insanlığın geldiği son nokta

Evladın görebilene așk ola

Neyleyim evladı, unutulunca

Kaptırmıș dümenini bu dünyaya

Şu insanlığın geldiği son nokta

Oku da, köleler gibi çalıșma

Diyen yok ki insanları kandırma

Vicdan yerine hep köșe kapmaca

Şu insanlığın geldiği son nokta

Nefisler körelmiș umut solukta

Menfaatler tam aksine hep dorukta

Şair Hüsam´ın gönlündeki  yara

Şu insanlığın geldiği son nokta

KÜTAHYA

Kardeș, bak bize Alamancı derler

Aslında Kütahya´dır doğduğum yer

Çocuklarım artık gurbeti sever

Aslında Kütahya´dır geldiğim yer

Zordur,çünkü adı üstünde kader

Ömür desen, hep yabanlarda geçer

Yașlanırım memleketten bihaber

Aslında Kütahya´dır sevdiğim yer

O suyundan içmeyi canim çeker

Tozlu yolunda koșmayı hep ister

Gönül Yoncalı´da, Eynalda yüzer

Aslında Kütahya´dır taptığım yer

Şehrin her yerini çiniler süsler

Kalbindeki bir  vazo bizi bekler

Görünce yurdumu bak yüzüm güler

Aslında Kütahya´dır bildiğim yer

Tunçbilek, Seyitömer birer cevher

Bor madeni ise dünyada lider

Tașın arkasına saklanmıș mermer

Aslında Kütahya´dır doyduğum yer

Ulu camii gibi yoktur bir eser

Her köșesinde bulunur bir değer

Gurbette olsada șu ömür heder

Aslında Kütahya´dır kaldığım yer

Hisarli Ahmet söylemișse eğer

Meydana iner yiğitten efeler

Allah´ın bir lütfudur bunca hüner

Aslında Kütahya´dır çaldığım yer

Insanları hep doğru yolu izler

Alimlerine hiç dayanmaz defter

Evliya Çelebi dünyaya rehber

Aslında Kütahya´dır çizdiğim yer

Bir gün  elbet bu yolun sonu biter

Şair Hüsam´da bu dünyadan göçer

Görürsün, sözümü dinlersen eğer

Aslında Kütahya´dır öldüğüm yer